Ով ինչ ուզում է՝ թող այսօր գրի Համո Սահյանից ու Համո Սահյանի մասին, բայց ինձ համար այս էլ երեսուն տարի հարազատ ու օրերին համահունչ է մնում շատերին քաջածանոթ «Օրը մթնեց» բանաստեղծությունը։

Երեկ իմ հրապարակած, Քրեական դատարանի որոշումը՝ ՄԵՐԺԵԼ «Հայաստանի ազգային կինոկենտրոն» ՊՈԱԿ-ի ներկայացուցիչ Սոնա Սուքիասյանի բողոքը, իհարկե՛, արդարության հաղթանակն է։ Բայց դա նաև ՀՀ-ում պետական կառույցի կողմից ՀՀ ՔԱՂԱՔԱՑՈՒ՝ անկախ ֆիլմարտադրողի, կինոռեժիսորի հանդեպ զրպարտության միջոցով, նախապես ծրագրված և հետևողականորեն իրականացված տևական բռնաճնշման ՓԱՍՏԻ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒՄ Է։

Այս գորգն 822 տարեկան է, պատրաստվել է 1202 թ. Գարդման գավառի Բանանց (օկուպացված է 1988 թ.) հոյակերտ գյուղում:

Արեւմտահայաստանի մէջ տեղի ունեցող ամենօրեայ խժդժութիւնները, կողոպուտը,հարստահարութիւնը, իրաւունքներու անտեսումն ու հալածանքները, Պոլսոյ Աշըգեան պատրիարքին ցուցաբերած անտարբերութիւնը առաւել եւս կը քաջալերէին Սուլթանը:

Հուլիսի 15-ը ռուս գրող, դրամատուրգ Անտոն Չեխովի հիշատակի օրն է։ Ռուս գրողը հիանում էր հայ արվեստագետներով, հայերի հյուրընկալությամբ, օրիորդների հմայքով:

Իհարկէ Կարօ Մեհեանի տեսական հայացքներում Հայաստանի Առաջին Հանրապետութեան անկիւնադարձը չի կայանում միմիայն առկայ 60,000 քառակուսի կիլոմետրով բնորոշուող աշխարհագրութեամբ, այլեւ ՀՀ խորհրդարանի 1919թ․ «Միացեալ Հայաստան» ի մասին յայտարարութեամբ եւ այս ակտի ուղղութեամբ ՀՀ դիւանագիտութեան երկու փայլուն ձեռքբերումների՝ Սեւրի խաղաղութեան պայմանագրով (1920թ․ օգոստոս) եւ Վուդրօ Վիլսոնի իրաւարար վճռով (1920թ․ նոյեմբեր)։

Պրոդյուսեր, կինոդերասան, Դուբայում գրանցված ADAM FILM fz կինոընկերության համահիմնադիր, «ՎԵՐԱ» ֆիլմի կոպրոդյուսեր Արմեն Գրեյգը Armen Hryhorian, «Ֆիլմարտադրողների Համահայկական Ֆեդերացիա» (ՖԱՀՖ) Panarmenian Federation of Film Producers ՀԿ Խորհրդի միաձայն որոշմամբ, այսուհետ կհանդիսանա ՖԱՀՖ ներկայացուցիչն Արաբական Միացյալ Էմիրություններում և Պարսից Ծոցի Համագործակցության Խորհրդի երկրներում (GCC countries)։

Լույսը բացվել է նորից, ու ես ամեն անգամվա նման պատեպատ եմ զարկվում: Չգիտեմ` ի՞նչ անեմ` աղաղակե՞մ, թե՞ լռեմ... Անզորությունը պարան է դարձել ու ինձ ասում է` գնա կախվի'ր: Պարանն առել եմ ու ծառ եմ փնտրում, երբ մի ամբողջ անտառ է ինձ սպասում, թե ո՛ր ծառից պիտի կախվեմ, ինչպե՛ս պիտի ճոճվեմ...

ՀՀ հարկատուների հաշվին օտարերկրյա կինոգործիչների շահերը սպասարկող հերթական բուտաֆորիկ կինո-կոկտեյլն ավարտվեց, ժամանակն է վերադառնալ հայ կինոյի բուն բովանդակությանը՝ հայկական կինորտադրության խնդիրները լուծելուն։

Պետական քաղաքականութեան բնագաւառում այս նոյն պայքարի դրսեւորումները հակիրճ վերլուծելով, Մեհեանը գրում է․ «Արտաշէս, Տիգրան եւ, աւելի ետք, որոշ չափով Տրդատ զօրեղ անհատականութիւններ են։ Եւ այդ անհատականութիւններու զօրութիւնն է, որ յաջողած է ստեղծել, տարածութեան ամբողջութեան հետ, զայն հաւաքական ճիգերով ոչ միայն ապահով պահելու, այլեւ աստիճանաբար ընդլայնելու կարելիութեան հաւաքական տենչը․․․